Zgodnie z obietnicą dziś ciąg dalszy tematu z poprzedniego wpisu i garść dodatkowych informacji na temat mowy ciała w trakcie wystąpień publicznych. Po przeczytaniu tego tekstu do końca, poznasz kilka ciekawych sposobów na zwiększenie zainteresowania słuchaczy swoją prezentacją, dowiesz się, w jaki sposób zapewnić wzrost sprzedaży oferowanych produktów.
Wcześniej jednak zadam Ci pytanie. Czy pierwsze dwa zdania tego artykułu nie sprawiły, że masz większą chęć przeczytać ten tekst? Czy zaczynając swoje prezentacje rozpoczynasz od przedstawienia korzyści, jakie wynikają z wysłuchania Cię do końca? Jeśli nie, zachęcam by choć raz spróbować właśnie w ten sposób przygotować swoje wystąpienie. Tzw. presupozycje werbalne stanowią bardzo efektywny sposób na budowanie zainteresowania i dają dużo większe szanse na to, że będziemy wysłuchani do końca, a słuchacze nie zanudzą się, a z zaciekawieniem będą czekać finału prezentacji.
Wykorzystując je w swoich prezentacjach od razu stwarzamy atmosferę zainteresowania i chętniej się nas słucha. Są tylko dwa warunki: nie nadużywamy ich i jeśli coś obiecamy, musimy dotrzymać słowa.
Nie wszyscy jednak są na tyle śmiali, żeby nie mając dużego doświadczenia od razu rozpocząć swoje wystąpienie w ten sposób. Często wychodząc przed publiczność mówią bardzo cicho, albo starają się tak szybko przekazać swoją wiedzę, by jak najszybciej zejść ze sceny. Kręcą się, nerwowo przestępują z lewej nogi na prawą i odwrotnie. Nie jest to złe, tak długo jak nad tym panują, a przede wszystkim uświadamiają sobie, jakie błędy robią, stąd za każdym razem podkreślam, żeby wcześniej przećwiczyć swoje wystąpienie. Nawet przed lustrem, żeby zobaczyć jak zachowujemy się w trakcie prezentacji, jakie miny robimy i jak brzmi nasz głos, gdy opowiadamy o danej rzeczy.
Virginia Satir dokonała podziału na typy mówców, które przedstawiają ciekawe role, jakie wielu z nas przyjmuje w takich sytuacjach, a które powszechnie wykorzystują praktycy NLPCoaching.
- Otwarta– taką osobę można poznać po postawie ciała bezpośrednio skierowanej w stronę widowni. Ma otwarte ramiona, utrzymuje stały kontakt wzrokowy ze słuchaczami, dopytuje się, czy wszystko jasne. Posługuje się słowami, które potwierdzają prawdziwość, podkreślają wiarygodność tego, o czym mówi. Wystąpienie jest pełne pasji i zaangażowania.
- Analityczna– to przeciwieństwo postawy osoby otwartej. Ramiona ma złożone na piersi, nie przeszkadza jej w tym trzymanie mikrofonu, a postawę ma odchyloną do tyłu. W wystąpieniu tej osoby praktycznie nie dostrzegamy uczuć, a jedynie chłodne, analityczne przedstawienie tematu.
- Winiąca – od początku podkreśla dominację, posługuje się silnymi gestami jak wskazywanie palcem, ma mocny tembr głosu. Akcentuje swój profesjonalizm, niemalże nieomylność. W trakcie pytań praktycznie nie przyjmuje uwag krytycznych do wiadomości, bo on wie lepiej. Niemniej może to być pozytywna postawa w momencie, kiedy prosimy takiego mówcę o pomoc- będzie szczery i zaproponuje konkretne rozwiązanie.
- Opiekuńcza – wzbudza zaufanie jak żadna inna postawa prelegenta. Taki mówca zachęca do słuchania, uśmiecha się i na każdym kroku chce wszystko wyjaśnić, aby słuchacze nie mieli wątpliwości, co do żadnej z kwestii.
- Rozpraszająca – zaprosiliśmy daną osobę, aby opowiadała o wpływie pogody na nasz nastój, a mówi o ostatniej wycieczce w góry. Stale przeplata swoje prezentacje żartami, ciekawostkami. Rzadko kiedy mówi na temat, a w trakcie wystąpienia chodzi po scenie. W zasadzie poprzez swoją nadpobudliwość ruchową rozprasza nie tylko słuchaczy, ale siebie samego.
Oczywiście te postawy mogą się przeplatać. Ktoś może być jednocześnie otwartym i opiekuńczym, albo analitykiem i winiącym. Zastanów się nad tym, jakim Ty jesteś mówcą. Często powtarzam słowa Anthony’ego De Mello z Przebudzenia „Co sobie uświadamiasz to też kontrolujesz. To, czego sobie nie uświadamiasz, kontroluje Ciebie”. Zatem ćwicz prezentacje, obojętnie czy przed lustrem, przed kimś, czy oglądając swoją prezentację nagraną kamerą. Wyciągaj wnioski tak, aby każda kolejna była coraz lepsza.